BU SAATLER

Seviyorum gecenin bu saatlerini, bana huzur veriyor.Kafa rahat ben rahat.Uyumak bile istemiyorum o sessizliğin ortasında.
                                       Düşünceler sarıyor beynimi.
Benmiyim diyorum şu aynadaki yüz.Benmiyim diyorum şu karşımda duran güçsüz beceriksiz insan.
Nerde kaldı hayallerim,nerde kaldı umutlarım,nerde kaldı o güçlü,istediğini yapan,kendinde dünyayı devirecek gücü bulan ben?
                               Soruyorum kendime ama sadece soruyorum.
                                  Cevap verecek gücü bile bulamıyorum.
O sessizliğin ortasında haykırmak istiyorum geri gelll geri gelll diye kendime.
                                                    Yapamıyorum.
Ne zaman toparlanıp kendimi bulurum bilmem.Bir saklambaçtır oynuyorum.Ben ebeyim,ruhum saklanan.
Heyyyy diyorum kendine gel.Yıllar var önünde sürmez böyle.
Ne zaman günışığını görürüm bilmem.Hep gece olmak zorundamı?
                            Kaybol artık yıldızlar,nerdesin güneş?
Dedim ya seviyorum gecenin bu saatlerini ama sadece ruhum dinlendiği için.
                               Yoksa kim istemez karanlıktan aydınlığa çıkmayı?